Studia podyplomowe w zakresie logopedii

WARTO STUDIOWAĆ LOGOPEDIĘ NA UMK

Logopeda to zawód z przyszłością. Obecnie ok. 60% dzieci, które ukończyły szósty rok życia, ma wady wymowy. Obserwuje się zatem narastające zapotrzebowanie na specjalistów z tej dziedziny w przedszkolach, poradniach, szkołach podstawowych, szkołach specjalnych. Warto podjąć studia podyplomowe w zakresie logopedii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, ponieważ:

• dają pełne kwalifikacje do wykonywania zawodu logopedy;
• zapewniają wysoką jakość kształcenia;
• przygotowują – teoretycznie i praktycznie – do wykonywania zawodu logopedy (w resorcie edukacji – po uzyskaniu przygotowania pedagogicznego, w resorcie zdrowia i w resorcie kultury);
• wyposażają w wiedzę, kompetencje i umiejętności w zakresie prowadzenia diagnozy i terapii logopedycznej m.in. w profesjonalnie wyposażonym i prowadzonym gabinecie logopedycznym pod okiem doświadczonych logopedów różnych specjalności.

Efekty kształcenia słuchacza: 
Wiedza 

1. Ma elementarną wiedzę o logopedii i jej miejscu w systemie nauk oraz jej związkach z innymi dyscyplinami naukowymi. W tym zakresie posiada rzetelną wiedzę obejmującą psychopedagogiczne oraz medyczne podstawy logopedii;
2. Zna podstawy lingwistyczne logopedii: wiedza o języku, kultura języka, komunikacja językowa i niejęzykowa;
3. Ma uporządkowaną i szczegółową wiedzę na temat pewnej liczby ważnych autorów, tekstów i teorii z zakresu logopedii oraz dziedzin pokrewnych;
4. Zna zasady postępowania logopedycznego, w tym nowoczesne metody diagnostyki zaburzeń słuchu, równowagi i mowy;
5. Nazywa, identyfikuje i koryguje podstawowe zaburzenia mowy;
6. Zna podstawowe rodzaje terapii logopedycznej oraz potrafi wyróżnić jej poszczególne etapy;
7. Dobrze orientuje się w pedagogice i dydaktyce wczesnoszkolnej.

Umiejętności 

1. Dobiera i stosuje podstawowe metody i techniki badań logopedycznych;
2. Opisuje i kwalifikuje wady wymowy. Ocenia stan komunikacji językowej i możliwości jej rozwoju u dzieci z zaburzeniami mowy. Potrafi prowadzić terapię (m.in. usprawnianie narządów artykulacyjnych i usuwanie wad wymowy) dostosowaną do potrzeb i możliwości pacjenta – tworzyć program terapeutyczny. Potrafi dokonywać oceny i ewaluacji programów terapii;
3. Współpracuje z lekarzem, psychologiem i pedagogiem w zakresie ustalania metod i trybu postępowania terapeutycznego co do komunikacji (werbalnej i niewerbalnej). Potrafi projektować i realizować działania profilaktyczne z zakresu komunikacji;
4. Potrafi prawidłowo rozpoznać przyczyny zaburzenia mowy oraz dobrać metody postępowania terapeutycznego najbardziej odpowiednie dla istniejącej sytuacji zdrowotnej;
5. Potrafi organizować gabinet logopedyczny i warsztat pracy logopedy, a także organizować pomoc logopedyczną w placówkach oświatowych, służby zdrowia i w ośrodkach kultury;
6. Posiada umiejętność dokumentowania zajęć; opracowywania programów terapeutycznych, korzystania z narzędzi diagnostycznych (w tym narzędzi do badania słuchu fonemowego, lateralizacji). Posiada umiejętność stosowania procedur diagnostycznych z wykorzystaniem właściwych narzędzi do prowadzenia badań. Wykonuje pomoce do prowadzenia zajęć korekcyjnych, kompensacyjnych i wyrównawczych. Posiada umiejętność budowania programu terapii w zakresie pracy z uczniem z dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią, ADHD;
7. Wyjaśnia neurobiologiczne uwarunkowania rozwoju mowy i języka. Opisuje metody diagnozowania i rehabilitacji afazji. Opisuje metody diagnozowania i rehabilitacji dyzartrii. Wdraża ćwiczenia emisji głosu do rehabilitacji zaburzeń głosu;
8. Potrafi rozpoznać środowiskowe i społeczne przyczyny zaburzeń w komunikacji werbalnej i sformułować zalecenia co do kierunków postępowania medycznego i pozamedycznego zmierzające do optymalizacji procesu komunikacji.

Kompetencje społeczne

1. Jest gotów do wymagania od innych przestrzegania zasad obowiązujących w pracy zawodowej logopedy. Jest otwarty na (współ)pracę z osobami z różnymi dysfunkcjami w zakresie języka i mowy;
2. Postępuje zgodnie z zasadami etyki. Jest gotów do pomocy osobom z zaburzeniami komunikacyjnymi aktywnie uczestniczy w życiu społecznym i kulturalnym swojego otoczenia;
3. Jest kreatywny i dbały o swój rozwój zawodowy, co przekłada się na podejmowanie samodzielnych i kompetentnych decyzji także w sytuacjach wysokiego ryzyka.